Prawdopodobnie najniebezpieczniejsza ośmiornica

Prawdopodobnie najniebezpieczniejsza ośmiornica

0 przez zwierzo

Hapalochlaena to łacińska nazwa pewnego specyficznego gatunku ośmiornicy. Jak wszystkie głowonogi, jest stworzeniem składającym się z głowy i wyrastających z niej ramion. Mięczaki te można spotkać przede wszystkim w wodach Oceanu Spokojnego, zasięg ich występowania obejmuje obszar wodny od wysp japońskich po południowe wybrzeża Australii. Ze względu jednak na pewną charakterystyczną dla tej ośmiornicy właściwość, bliskie i niespodziewane spotkanie z nią nie powinno być niczyją ambicją.

Niepozorny skrytobójca

Hapalochlaena to jedna z najmniejszych ośmiorniczek świata, osiąga bowiem od 12 do 20 centymetrów długości. Jej skromne rozmiary nie powinny jednak wprowadzać w błąd – mimo, że nieduża, jest śmiertelnie niebezpieczna. Za niechlubną sławę tego stworzenia odpowiada fakt, że dysponuje ono bardzo silną i niebezpieczną dla człowieka toksyną. Tetrodotoksyna zawarta w jadzie tej ośmiornicy wywołuje natychmiastowy paraliż ludzkiego układu nerwowego oraz gwałtowne osłabienie wszystkich mięśni, co prowadzi w bardzo krótkim czasie do śmierci poprzez uduszenie. Naukowcy oceniają, że jest to jedna z najsilniejszych trucizn na świecie. Stwierdzenie to sprawia też, że plasuje się w czołówce najbardziej toksycznych zwierząt zamieszkujących Ziemię. Oczywiście hapalochlaena wykorzystuje posiadany jad w celu zdobywania pożywienia i tym samym zapewnienia sobie przetrwania. Żywi się mniejszymi od niej skorupiakami i mieszkańcami wodnych głębin – po sparaliżowaniu ich za pomocą trucizny, po prostu spokojnie spożywa swoją ofiarę, na przykład wysysając ją ze skorupki.

Niebezpieczna feeria barw

To, co pozwala powiedzieć o konkretnej ośmiornicy że to właśnie hapalochlaena, to jej specyficzne ubarwienie. Podobnie jak wiele innych gatunków mięczaków, między innymi kalmary i mątwy, wszystkie ośmiornice posiadają w skórze chromatofory, czyli komórki odpowiadające za błyskawiczną zmianę koloru. Można opisać je jako zbiorniki barwników, które w rzie potrzeby udostępniają swoją zawartość, i to w takim stężeniu, jakie jest aktualnie potrzebne zwierzęciu do uzyskania pożądanego efektu. Także hapalochlaena przejawia taką umiejętność, a spośród innych krewniaczek wyróżnia ją to, że jej żółte ramiona zdobią niebieskie pierścienie, na ramionach wyglądające jak prążki. Zmiana koloru tych wzorów związana jest z tym, czy stworzonko zamierza zwrócić na siebie uwagę, czy też nie. Jeżeli ośmiornica czuje się zagrożona, kształty te przybierają kolor jaskrawoniebieski. Umiejętność zmiany koloru skóry sprawia także, że hapalochlaena może w podmorskim krajobrazie pozostać niezauważona, co w kontekście jej śmiertelnie groźnych możliwości jest bardzo niepokojącą właściwością. Stworzenie reaguje bowiem atakiem na jakiekolwiek działanie, które odbierze jako potencjalne zagrożenie. Niefortunna przechadzka po morskim dnie, na którym odpoczywa lub czai się to zwierzę, może mieć nieoczekiwane i wysoce niepożądane skutki. Samo ukłucie przez tę ośmiornicę jest zwodniczo bezbolesne, więc nic może nie zapowiadać nadchodzącej tragedii.